भूमिका प्रतिपक्षको

"तेरो कुरा म मान्दैमान्दिन ।

तैँले भनेको गर्दैगर्दिन ।

तैँले बोलेका सब कुरा फिर्ता लि ।

मैले भनेका सबै कुरा मान् ।

सक्दिनस् भने हामी गर्छौँ ।

हाम्रो लागि बाटो खोल्दे ।



खोलिनस् भने सडक तताउँछु ।

बाटो हिँड्ने बटुवाको टाउको फुटाउँछु ।

गाडिहरुको सिसा बाँकि राख्दिन,
मेरो जनता ल्याई बाटोमा सुताउँछु ।"


मैले सोधेँ एक नेतालाई

"के यहि हो भूमिका प्रतिपक्षको ?"

Read more »

परिवर्तन हुन सकिन

परिवर्तन धेरै गर्न खोजेँ तिमिलाई,
माटोलाई ढुंगा बनाएँ
ढुंगालाई माटोमा गलाएँ
तर कहिलै बदलिन तिमि सकेनौ
तिमीलाई ठ्याकै मेल खाने
जस्तो म पनि बन्न सकिन ।

Read more »

Bravo Pushkar Shah!!

    Finally, Mr. Pushkar Shah, the world cyclist of Nepal has now reached at the top of the world's summit Mount Everest at nearly 11 am today. After successful world tour on cycle, he had made the worlds peak Mount Everest his other target.

Flag Handover Program

   He had travelled through the 150 countries of world on cycle with the message of peace and brotherhood. The tour was not that easy. He experienced many hurdles in his journey. He had to move with two wheels, for many days in the hot deserts, without even food to eat. He, for many times, became victim of many attacks that have nearly taken his life. He had to beg for continuation of his journey. But he became successful to overcome every hurdle and completed his journey last year and proved that when there is strong desire no one can stop you.

Read more »

शहिद वाणी

पिँडामा सुख खोज्ने बानी परेको छ ।
हान्छस्कि ? तेरो कोर्रा सामु आङ्ग थाप्न तयार छु ।
मृत्युपर्यान्त पनि जीवन खोज्ने बानी परेको छ ।
लिन्छस्कि ज्यान ? तेरो पासोमा झुन्डिन तयार छु ।


छोड्दैन यी आँखा अब सपना बुन्नलाई,
समृध नेपालको परिकल्पना गर्नलाई,
मन मस्तिष्कमा हावी बनेको छ सप
ना ।
थुन्छस् कि ? तेरो अँध्यारो कालकोठरीमा छिर्न तयार छु ।

Read more »

मौनता

लामो पुल पार गर्दै गाडि दोलाघाट बसपार्कमा रोकियो म यात्रा गरिरहेको बस । यसै पनि गर्मि ठाउँ झन अहिले बढेको यो ताप, बस भित्र बस्न नि निकै कष्ट गर्नुपर्ने । यता उता नजर डुलाउँदै गर्दा मेरो नजर एउटा मधेसी मुलका मानिस माथि पर्यो । "भइया ५ रुपियाको चनाचटपट दिनु त......., कति कम त जम्मा यति मात्र...................."- यस्तै यस्तै कुरा सुनेर नै आधि भन्दा बढि जीवन बिताएका उनको जीवनमा, मौनता प्रष्ट देख्न सकिन्थ्यो । चनाचटपट बेचेर नै आफ्नो एक कालको गुजारा चलाएका उनका कपाल फुलेर सेतै भइसकेको अनि गालालाई सानो पार्दै लगेको चाउरीपनाका अनगिन्ति रेसाहरु देख्न सकिन्थ्यो । खै किन हो कुन्नि उनि आफै सँग केहि बोलिरहेका हुन्थे तर आवाज सुन्न सकिन्नथियो । उनको काँप्दै गरेको गाला, बेला बेलामा चल्दै गरेका आँखिभौँ अनि ओठले उनि आफै सँग केहि भलाकुसारी गरिरहे झैँ लाग्थ्यो । अनि उनका अनुहारमा आफ्नो बसाँई बनाएको फुस्रो चमकले उनको त्यो कठिन जीवन प्रति मलाई निकै दया लागेर आयो । उनको अनुहारमा देखापरेका अनेक भावनाहरुले उनि कति एक्लो रहेको भनि अनि हाम्रो समाज प्रतिको निरासालाई झल्काइरहेको थियो । सायद यो समाजले नै उनलाई मौनता तर्फ ढकेलेको हुनुपर्छ । पहाडि भेगतिर निकै हेयमा बाँच्नु पर्ने अवस्था रहेको मधेसी मुलका मानिस उनले हरेक हेलालाई सहने बानी बनाईसकेका छन् । हरेक अवस्थामा एउटै अस्त्रले उनलाई जीवन प्रति डटिरहने आँट प्रदान गर्दै आएको छ । यो समाजसँग जुधिरहने साहस दिएको छ । उनको एउटै अस्त्र मौनता । उनको नजिक एउटा बाख्रा केहि खाने बस्तु खोज्दै आयो अनि उनले आफ्नो टेबुल पसलको एउटा कुना बाट आफुलाई काम नलाग्ने आलुका बोक्राहरु, काँक्रोका टुक्राहरु निकालेर त्यो भोकाएको जन्तुतिर हँुइक्यायो । बाख्राले मौनता भंग नगरी खाइरह्यो । अनि त्यो जन्तुको खानाप्रतिको भोकलाई, आफ्नो समाजबाट अपेक्षा गरिएको माया अनि आत्मसम्मानको भोकलाई तौलँदै फेरी होमियो उनी आफैसँगको मौन भलाकुसारीमा । मेरो गाडि पनि त्यसपछि हिड्न थाल्यो आफ्नो गन्तव्य तर्फ, गीत बजाउँदै । संयोगबस गीत थियो ओम बिक्रम बिष्टको म मौनतामा अल्झिरहेको एउटा जीवन हुँ ।

Read more »